Η βραχεία ψυχωσική διαταραχή αποτελεί ένα οξύ και παροδικό ψυχωσικό σύνδρομο, στο οποίο τα συμπτώματα διαρκούν λιγότερο από ένα μήνα και έπονται ενός σοβαρού και εμφανούς στρεσσογόνου γεγονότος της ζωής του ασθενούς. Είναι περισσότερο συχνή σε άτομα με προϋπάρχουσες διαταραχές της προσωπικότητας ή που έχουν παλαιότερα βιώσει μείζονες στρεσσογόνους παράγοντες, όπως φυσικές καταστροφές ή δραματικές πολιτισμικές αλλαγές. Η έναρξη συνήθως παρατηρείται στην ηλικία των 20 με 35 ετών, με ελαφρά υψηλότερη επίπτωση στις γυναίκες.

Συνήθως το ψυχοκοινωνικό στρες πυροδοτεί το ψυχωτικό επεισόδιο και τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα των υπόλοιπων ψυχωτικών διαταραχών, με αύξηση της συναισθηματικής αστάθειας,  παράξενη ή παράδοξη συμπεριφορά, σύγχυση, αποπροσανατολισμό και μεταβλητότητα της διάθεσης, η οποία κυμαίνεται από υπερθυμία έως και αυτοκτονική συμπεριφορά.

Διαφοροδιαγνωστικά, θα πρέπει να αποκλειστούν τα παθολογικά αίτια και ιδιαίτερα η τοξίκωση και η στέρηση ουσιών, όπως επίσης και το ενδεχόμενο επιληπτικής διαταραχής. 

Ανάρρωση παρατηρείται στο 80% των περιπτώσεων με θεραπεία, όπου η ψυχοθεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική για την αντιμετώπιση της φύσης και της σημασίας του ειδικού κοινωνικού στρεσσογόνου παράγοντα που πυροδότησε το ψυχωτικό επεισόδιο, ενώ εφόσον απαιτηθεί μπορεί να χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή βραχυπρόθεσμα.