Οι ψυχομετρικές δοκιμασίες (τεστ) στην ψυχιατρική, έχουν ως σκοπό να συμβάλλουν στην απόδοση της αντικειμενικότητας στη διαισθητική κατανόηση της ψυχικής κατάστασης και του ψυχικού γίγνεσθαι ενός ατόμου, με σταθμισμένο και έγκυρο τρόπο. Είναι ένας συμπληρωματικός τρόπος συλλογής πληροφοριών που θα επιτρέψει την διερεύνηση, την υποστήριξη, την επιβεβαίωση ή την ακύρωση της διαγνωστικής υπόθεσης, που στηρίζεται σε τεχνικά μέσα και μετρικές μεθόδους, που όμως στην ψυχιατρική οι ψυχοδιαγνωστικές μέθοδοι υφίστανται περιορισμούς, καθώς το γνωστικό αντικείμενο αφορά τον ίδιο τον ψυχισμό του ανθρώπινου υποκειμένου.

Έτσι οι ψυχοδιαγνωστικές αυτές μέθοδοι, έχουν έμμεση πρόσβαση στον ανθρώπινο ψυχισμό και στηρίζονται στη βάση των εξωτερικών του εκδηλώσεων, που διακρίνονται είτε σε αυθόρμητες και άμεσα παρατηρήσιμες (κλινική εικόνα), είτε σε προκλητές (απαντήσεις-αντιδράσεις με χρήση τεχνικών μεθόδων).

Ένας στοιχειώδης ορισμός είναι: "μια ψυχολογική δοκιμασία (τεστ) συνιστάται ουσιαστικά σε μια αντικειμενική και σταθμισμένη μέτρηση ενός δείγματος συμπεριφοράς" (Anastasi A., 1954).

Ο τύπος των ψυχομετρικών δοκιμασιών που χρησιμοποιούνται στην κλινική πράξη, στην έρευνα και σε διάφορους άλλους κοινωνικούς τομείς είναι ευρύς και υπάρχει πληθώρα δοκιμασιών, όπως νοημοσύνης, προσωπικότητας, σχολικών επιδόσεων, δεξιοτήτων, στάσεων προτιμήσεων, αξιών, ενδιαφερόντων κ.α. Τα ερωτηματολόγια στην ψυχιατρική χρησιμεύουν στη στάθμιση των πληροφοριών που συλλέγονται και με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται μια αξιολόγηση του ασθενούς που βοηθά στη λεπτομερειακή περιγραφή των συμπτωμάτων, στη διαπίστωση παραγόντων που μπορεί να επηρεάζουν τη θεραπεία και στη διάγνωση. Επιπλέον δίνεται η δυνατότητα παρακολούθησης της εξέλιξης της διαταραχής με ένα σταθμισμένο και συγκρίσιμο τρόπο, όπως επίσης και η συλλογή πληροφοριών που αφορούν ευαίσθητα θέματα για τον ασθενή (πχ.σεξουαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες).

Υπάρχουν ειδικές κλίμακες που μετρούν επιμέρους σκέψεις, διαθέσεις και συμπεριφορές (πχ. ψυχαναγκσμούς) και γενικές κλίμακες που μετρούν ευρύτερες διαταραχές (πχ. κατάθλιψη, άγχος). Άλλες είναι αυτοσυμπληρούμενες από τους ασθενείς και άλλες συμπληρώνονται από τον ιατρό ή άλλο ειδικό που παίρνει την συνέντευξη.