Εκτύπωσε τη σελίδα

Γενικά

Η ψυχοφαρμακολογία μελετά τη δράση των ουσιών στη συμπεριφορά. Σήμερα είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι εγκέφαλος και συμπεριφορά συνδέονται άρρηκτα. Η εκδήλωση οποιασδήποτε συμπεριφοράς (φυσιολογικής ή ψυχοπαθολογικής) προϋποθέτει, αλλά και συνδέεται, με μια αντίστοιχη λειτουργική κατάσταση του εγκεφάλου.

Νεότερα ευρήματα από λειτουργικές νευροαπεικονιστικές μελέτες και διάφορες νευροψυχολογικές μεθόδους, διαπιστώνουν μεταβολές στη λειτουργική οργάνωση του εγκεφάλου ως αποτέλεσμα ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι κάθε αλλαγή της συμπεριφοράς συνοδεύεται από μια αντίστοιχη μεταβολή της λειτουργικότητας του εγκεφάλου.

Έτσι, οι ψυχοθεραπείες παρεμβαίνουν και αυτές σε ένα λειτουργικό υπόστρωμα του εγκεφάλου, το οποίο προσπαθούν να τροποποιήσουν, όπως κάνουν και τα φάρμακα, και γι'αυτό ο συνδυασμός της φαρμακοθεραπείας με τη ψυχοθεραπεία έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο αποτελεσματικός από ότι ένα είδος θεραπείας μόνο του.

Δύο είνοι οι κύριες ομάδες ψυχοδραστικών ουσιών:

  • αυτές που τροποποιούν τη συμπεριφορά, το συναίσθημα και τη συνειδησιακή κατάσταση (ψυχοδιεγερτικά, ψευδαισθησιογόνα, κ.α.)
  • αυτές που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των ψυχοπαθολογικών καταστάσεων και περιλαμβάνουν:
    1. τα αντιψυχωσικά
    2. τα αντικαταθλιπτικά
    3. τα αγχολυτικά
    4. τα υπναγωγά
    5. τους σταθεροποιητές της διάθεσης ή θυμορρυθμιστικά φάρμακα