Γενικά

Η ψυχαναλυτική ή ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία βοηθά το άτομο στο να «κοιτάξει» εσωτερικά τον εαυτό το, να ανακαλύψει και να κατανοήσει τις συναισθηματικές συγκρούσεις που συμβάλλουν στα προβλήματά του και να αναγνωρίσει τους παθολογικούς μηχανισμούς άμυνας που χρησιμοποιεί το άτομο στην καθημερινότητά του. Ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να ανακαλύψει τα ασυνείδητα κίνητρα, τις άλυτες συγκρούσεις από την παιδική του ηλικία και τα πρώιμα καλούπια συμπεριφορών ώστε να λυθούν οι συγκρούσεις και να έρθουν στην επιφάνεια τα βαθύτερα κίνητρα που επηρεάζουν τις πράξεις και τα συναισθήματά του. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια και υπάρχουν διάφοροι τύποι ψυχαναλυτικής προσέγγισης. 

Η Ψυχανάλυση, με κύριο εκφραστή και ιδρυτή τον Σίγκμουντ Φρόιντ, είναι η παλαιότερη μορφή ψυχοθεραπείας, που έχει στόχο την ανάλυση των αιτίων της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από την κατανόηση των οποίων αντιμετωπίζονται οι ψυχικές συγκρούσεις και το άτομο ανακουφίζεται και θεραπεύεται. Βασικά της εργαλεία είναι οι ελεύθεροι συνειρμοί, η ανάλυση των ονείρων και η ανάλυση της σχέσης με τον θεραπευτή, η λεγόμενη μεταβιβαστική σχέση. Στην ψυχανάλυση υπάρχει σαφής πολυετή δέσμευση του αναλυόμενου και παρουσία του δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Διαρκεί αρκετά χρόνια, περίπου 5 ή και περισσότερα, και απευθύνεται σε ενήλικες μόνο, οι οποίοι δεν πάσχουν από βαριές ψυχικές διαταραχές (π.χ. σχιζοφρένεια).

Δεν νοείται ψυχαναλυτής που δεν έχει κάνει  ο ίδιος ψυχανάλυση.

Είναι αυστηρή προϋπόθεση  του επαγγέλματος του, να έχει ισορροπήσει ο ίδιος, για να μπορέσει να ασχοληθεί νηφάλια  με τα προβλήματα των άλλων.

Περιπτώσεις

Η Ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία χρησιμοποιείται σε αρκετές περιπτώσεις με πολύ θετικά αποτελέσματα και είναι μια διαρκής-δυναμική διαδικασία μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου.

Ο καθένας που πιθανόν θα ήθελε να βελτιώσει τον εαυτό του μπορεί να κάνει προσωπική ανάλυση, και είναι από τα σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή κάποιου που θα μπορούσε να κάνει.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Η επιστημονική κατάρτιση του ψυχιάτρου ή του ψυχολόγου δεν τον καθιστά αυτόματα και ψυχοθεραπευτή. Πέρα από τις σπουδές της Ψυχολογίας ή της Ψυχιατρικής, για να είναι κάποιος ψυχοθεραπευτής θα πρέπει να έχει κάνει και ο ίδιος ψυχανάλυση ή κάποια άλλη μορφή ψυχοθεραπείας επί μακρόν, να έχει αποκτήσει εμπειρία κάνοντας εποπτεία και να έχει επιτύχει να είναι ένας ισορροπημένος άνθρωπος.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ στη χώρα μας, καθώς δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που να ορίζει τα κριτήρια, να ασκεί τον έλεγχο και την αξιολόγηση, και να δίνει τον τίτλο του ψυχοθεραπευτή, ισχύει το "ότι δηλώσεις, είσαι", δηλαδή μια πικρή πραγματικότητα όπου πολύς κόσμος παραπλανάται και το κυριότερο βλάπτεται αντί να βοηθιέται. 

Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα όπου ο καθένας δηλώνει ότι θέλει: σύμβουλος ψυχικής υγείας, οικογενειακός σύμβουλος-ψυχοθεραπευτής, ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής, κοινωνικός λειτουργός που κάνει ψυχοθεραπεία, ψυχαναλυτής και πολλοί άλλοι που αυτοαποκαλούνται θεραπευτές. Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι οι ασθενείς που θεωρούν πως ακολουθούν ψυχοθεραπεία, στην πραγματικότητα χάνουν χρόνο και χρήμα και κυρίως καταθέτουν την ψυχή τους σε λάθος αποδέκτη με ανυπολόγιστες συνέπειες.